เด็กวัยหัดเดินมักชอบทำอะไรที่ทำแล้วเห็นผลชัดเจน เช่น การเล่นทำของหล่นหรือปาของ โดยเด็กจะรู้สึกว่ามันเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่ ไม่ต่างจากตอนที่เซอร์ไอแซ็ก นิวตัน (Sir Isaac Newton) ได้ค้นพบแรงโน้มถ่วงเมื่อ 300 ปีก่อน
เท่านั้นยังไม่พอ การที่ช้อนกระทบกัน หรือการทำถ้วยหล่นแตกและเกิดเสียงดัง ยังทำให้เด็กสงสัยใคร่รู้ว่า ทำไมเวลาทำคุกกี้หรือเยลลี่หล่นลงพื้น ถึงไม่เกิดเสียงอย่างนั้นล่ะ สิ่งเหล่านี้เปรียบเสมือนเวทมนตร์สำหรับเด็ก เด็กจะสนุกที่ได้ทำการค้นพบมันด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้น นี่คือสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรเข้าใจไว้เพื่อจะได้รับมือกับช่วงวัยนี้ของลูกได้อย่างราบรื่น
1. ลูกไม่ได้อยากสร้างปัญหา
การที่ลูกโยนของบางอย่างลงพื้น หรือขว้างปาข้าวของออกไปให้พ้นตัว อาจเป็นเพราะลูกต้องการสื่อสารบางอย่างกับคุณพ่อคุณแม่ เช่น เมื่อลูกโยนหรือขว้างแก้วน้ำ (ที่ไม่มีน้ำ) ลงบนพื้น อาจแปลว่าเขาต้องการให้คุณช่วยเติมน้ำในแก้วนั้น
ถ้าคุณพ่อคุณแม่ลองสังเกตให้ดีอีกสักนิด คุณจะเข้าใจความต้องการของลูกมากขึ้น
2. คุณสามารถกำหนดขอบเขตได้
คุณสามารถสอนลูกได้ว่า อะไรโยนได้ อะไรโยนไม่ได้ เช่น ลูกบอลโยนได้ แต่อาหารจะโยนเล่นไม่ได้ และสามารถโยนที่ไหนได้บ้าง เช่น โยนลูกบอลลงพื้นได้ แต่จะโยนบนโต๊ะอาหารไม่ได้
หรือถ้าลูกทำท่าว่าจะโยนอาหารขณะกินข้าว ก็ให้คุณจับมือลูกอย่างมั่นคง พูดกับลูกอย่างอ่อนโยนด้วยสีหน้าจริงจังว่า คุณเคยบอกเขาแล้วไง ว่าอาหารไม่ใช่ของที่ลูกจะโยนเล่นได้ และส่ายหัว ลูกจะสามารถเรียนรู้ได้ว่า นี่คือสิ่งที่เขาไม่ควรทำอีกครั้ง
NO COMMENT