Old enough! ผจญภัยวัยอนุบาล รายการเรียลิตี้จากประเทศญี่ปุ่น ที่รับชมได้ทาง Netflix จะเป็นอย่างไร เมื่อเด็กๆ อายุ 2-4 ปี ต้องมาทำภารกิจที่พ่อแม่มอบหมายให้ด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก
จากเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เราแทบไม่เคยสังเกตและจดจำ แต่ชินสุเกะกลับนำมาเล่าในนิทานได้อย่างเป็นธรรมชาติ เรียบง่าย แต่อัดแน่นไปด้วยอารมณ์ขัน และความมีเสน่ห์เฉพาะตัว จนเรารู้สึกว่านิทานของเขาช่างช่วยชุบชูจิตใจจนรู้สึกชื่นบานได้เลยทีเดียว
ปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปลักษณ์ คือสิ่งที่เรามักใช้กำหนดความคิดที่มีต่อผู้อื่น เมื่อเห็น สีดำ คมเขี้ยว จมูกแหลมๆ หรือ ขนาดตัวที่ใหญ่ยักษ์ ฯลฯ เราก็ผูกโยงสิ่งที่เห็นกับอุปนิสัยร้ายๆ ทันที แต่ในโลกความจริง เราไม่สามารถตัดสินคนใคร จากเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก ดั่งสำนวน “Don’t judge a book by its cover”
เหตุการณ์ที่ทุกคนในประเทศกำลังสนใจร่วมกันในตอนนี้ และคงสร้างแรงกระเพื่อมไปในอนาคตอีกยาวนาน ก็คือการชุมนุมเพื่อเรียกร้องสิทธิ์และความชอบธรรมในการปฏิรูปบ้านเมือง ที่กลุ่มเยาวชน นักเรียน และนักศึกษาได้เข้ามามีส่วนร่วมและมีบทบาทสำคัญมากกว่าการชุมนุมทุกครั้งที่ผ่านมา ‘เพราะการเมืองเป็นเรื่องของทุกคน’
วันแรกของการไปเรียน ไม่ใช่แค่วันที่น่าตื่นเต้นของลูกเท่านั้น แต่พ่อแม่เองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน การปล่อยลูกออกจากอ้อมอกเป็นครั้งแรกต้องใช้ความกล้าหาญ ความเข้มแข็ง ความเชื่อมั่นในตัวลูก และไว้วางใจโรงเรียนเป็นอย่างมาก นิทานเรื่อง ไปโรงเรียนวันแรก จึงหยิบเอาประเด็นนี้มาบอกเล่าในรูปแบบที่กลับตาปัตร เมื่อคนที่น่าเป็นห่วงในการไปโรงเรียนวันแรกไม่ใช่ลูก แต่คือพ่อแม่ต่างหาก
การยอมรับความแตกต่าง เป็นจุดเริ่มต้นที่จะนำไปสู่การปฏิบัติตัวกับผู้คนรอบข้างอย่างเท่าเทียม ดังนั้นการปลูกฝังทัศนคตินี้ให้ลูกตั้งแต่ยังเล็กจึงเป็นเรื่องจำเป็น ไม่ใช่แค่เพื่อให้ลูกได้เป็นเด็กที่รู้จักเปิดใจกว้างและมีเมตตาในการปฏิบัติตัวกับผู้อื่น แต่ยังเพื่อให้ลูกรู้จักสร้างความกล้าหาญที่จะทำสิ่งที่แตกต่างและสร้างสรรค์โดยไร้ซึ่งกำแพงแห่งความกลัวการเป็นคนที่แตกต่างอีกด้วย
การสร้างความเข้าใจให้เด็กเรียนรู้ว่าการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ จึงเป็นเรื่องสำคัญ นิทานหลายเรื่องจึงเกิดขึ้นเพื่อเข้ามาเป็นผู้ช่วยคุณพ่อคุณแม่ บอกเล่าเรื่องราวที่น่าเศร้านี้อย่างละมุนละม่อม วันนี้เรามีนิทานที่เกี่ยวกับความตายมาแนะนำคุณพ่อคุณแม่ 3 เรื่องด้วยกัน
การปลูกฝังให้เด็กเรียนรู้ที่จะรับฟัง ใส่ใจ และเห็นคุณค่าของคนอื่นจึงเป็นพื้นฐานนิสัยที่จะทำให้เขาสามารถสร้างความสัมพันธ์อันดีกับคนรอบตัว และเรียนรู้ที่จะรักษามันไว้ได้
เด็กไม่ได้เกิดมาพร้อมความเกลียดชังและแก่งแย่งแข่งขัน แต่โลกจะสอนให้เขาค่อยๆ รู้จักมันขึ้นมาทีละน้อย หน้าที่สำคัญของคุณพ่อคุณแม่ จึงเป็นการสร้างทัศนคติที่ดี สอนให้ลูกรู้เท่าทันกิเลสที่แฝงอยู่ในตัวเราทุกคน สอนให้ยับยั้งความเกลียดชัง และหาสันติวิธีในการดำรงชีวิต เพื่อที่โลกของเราจะได้ไม่ต้องพบเจอกับสงครามอีก
ปัจจุบันทุกคนพยายามสร้างความเท่าเทียมให้เกิดขึ้นในสังคมโลก ซึ่งความเท่าเทียมจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อทุกคนเปิดใจยอมรับ และให้คุณค่าของความเป็นคนกับทุกคนโดยเท่าเทียมกัน
ผู้เขียนจึงหยิบยกประเด็น การเปิดใจกว้างมานำเสนอผ่านนิทานเรื่อง ‘เปิดประตูให้หน่อย’