การเป็นลูกคนโต นอกจากลำดับการเกิดแล้วสิ่งที่ติดตัวมาด้วยก็คือบทบาทที่มาพร้อมความคาดหวังของคุณพ่อคุณแม่ พี่คนโตหลายคนเติบโตมาพร้อมหน้าที่ผู้ช่วยอันดับหนึ่งของคุณพ่อคุณแม่ ถูกสอนด้วยประโยคเดิมๆ เช่น เป็นพี่ต้องช่วยดูแลน้อง หรือต้องทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง
สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกเล็กคงเข้าใจดีว่าเรื่องการกินของลูกก็เป็นเรื่องใหญ่ไม่แพ้เรื่องอื่นๆ บางวันลูกก็กินเก่ง กินไม่หยุด แต่บางวันกลับไม่มีความสนใจเรื่องอาหารหรือกินน้อยมาก ทำให้มื้ออาหารกลายเป็นช่วงเวลาที่ตึงเครียดและสร้างความกังวลให้กับคุณพ่อคุณแม่ได้
คุณพ่อคุณแม่อาจเคยรู้สึกกังวลว่าในสังคมที่เต็มไปด้วยการแข่งขันและท้าทาย เราจะเลี้ยงลูกอย่างไรให้เติบโตอย่างคนที่พร้อมจะใช้ชีวิตได้อย่างมีคุณภาพ การวางแผนการศึกษา โรงเรียน สภาพแวดล้อม และสังคมที่พยายามเตรียมไว้ให้ลูก จะดีพอสำหรับอนาคตหรือเปล่า ความกังวลนั้น อาจทำให้คุณพ่อคุณแม่กลายเป็นพ่อแม่ที่เคร่งเครียด เข้มงวด และพยายามควบคุมลูกมากเกินไปได้
การเป็นพ่อแม่คือบทบาทที่ไม่มีวันจบสิ้น ในทุกวันที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับภาระ ความรับผิดชอบ และความคาดหวังมากมาย ทั้งจากตัวเองและจากสังคมว่าต้องพยายามเป็นคนที่เข้าใจ อดทน มีเหตุผล และใจเย็นอยู่เสมอ แต่ในความเป็นจริง ไม่มีใครสามารถทำได้ตลอดเวลา ทุกคนล้วนมีจุดที่เหนื่อยล้าหรือเผลอระเบิดอารมณ์ออกมา โดยไม่ทันคิดเลยว่าวินาทีนั้นอาจฝังลึกอยู่ในใจของลูกไปอีกนานแสนนาน










