จากผู้เขียน: 

พอถึงเวลาที่เด็กๆ กำลังจะมีน้อง ใจหนึ่งก็ดีใจ แต่อีกใจเด็กก็มักจะกลัวว่าน้องจะมาแย่งความรักหรือความสนใจจากพ่อแม่ไป หลายครอบครัวจึงต้องเจอปัญหาพี่อิจฉาน้อง พี่แกล้งน้อง หรือพี่น้อยใจคิดว่าพ่อแม่รักน้องมากกว่า

ผู้แต่งค่อนข้างให้ความสนใจกับการปรับตัวของเด็กที่กำลังจะกลายเป็นพี่และคิดว่าคิดว่าวิธีการที่จะทำให้พี่ไม่รู้สึกแย่กับการมีน้อง คือการทำให้พี่มี ‘ส่วนร่วม’ กับการมีน้อง อาจจะเป็นการช่วยเลี้ยงดูน้อง และในโลกของนิทานผู้แต่งก็ได้เพิ่มเติมจินตนาการเข้าไปจนเกิดนิทานเรื่องนี้ขึ้นมาในที่สุด

กลางดึกคืนหนึ่ง ฝนตกกระหน่ำ เสียงฟ้าผ่าดัง เปรี้ยง! ทำให้เด็กชายที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในห้องของเขาผวาตื่น ฟ้าแลบ เกิดแสงสว่างชั่วครู่ในห้องนอน เด็กชายมองเห็นเงาของใครบางคนที่ดูเหมือนจะเป็นเด็กตัวจิ๋วยืนอยู่ที่ปลายเตียงของเขา

เด็กชายตกใจมาก แต่ชั่วพริบตาเด็กคนนั้นก็หายไป เด็กชายรีบวิ่งออกจากห้องนอนตัวเอง ตรงไปที่ห้องนอนของพ่อแม่ แล้วซุกตัวอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อแม่จนรู้สึกอุ่นใจและผล็อยหลับไป

แป๊ะ! เสียงปรบมือของใครบางคนดังสนั่นลั่นห้องราวกับเสียงฟ้าผ่า ทำให้เด็กชายสะดุ้งตื่นขึ้นอีกครั้ง

“สวัสดีครับ” ชายร่างสูงเจ้าของเสียงเอ่ยทักทายเขาจากปลายเตียง

“ฮะ” เด็กชายขานเสียงสั่น หันไปมองพ่อแม่ที่หลับสนิท และโดนผ้าห่มคลุมปิดตัวอยู่

“คุณคงเป็นคุณวีระ สามีของคุณมีนา” ชายร่างสูงเปิดแท็บเล็ตในมือขณะพูด

“เออ…ไม่ฮะนั้นมันพ่อ…” ยังไม่ทันที่เด็กชายจะพูดจบ ชายร่างสูงก็พูดแทรกต่อทันที

“งั้นคงเป็นคุณมีนาภรรยาของคุณวีระ”

“ไม่ฮะ… นั้นมันแม่…” แต่ดูเหมือนชายร่างสูงจะไม่สนใจฟังเขาสักนิด

“เอาล่ะครับ กระผมมีเวลาไม่มาก คืนนี้ต้องไปอีกหลายที่ เข้าเรื่องเลยนะครับ ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับเลือกให้เป็นผู้ปกครองของเด็กน้อยเพิ่มอีกหนึ่งคน เนื่องจากคุณดูแลลูกชายของคุณเป็นอย่างดี ดังนั้น หากคุณยินดีจะรับเด็กเพิ่มอีกคนให้กดปุ่มตกลง แต่ถ้าหากไม่สนใจผมก็จะไม่เซ้าซี้ครับ” แล้วเขาก็ยื่นแท็บเล็ตส่งให้เด็กชาย ที่หน้าจอมีปุ่มให้กดเลือก ระหว่างตกลงและไม่ตกลง

“ผมไม่เข้าใจ” เด็กชายงุนงง

“คุณกำลังจะมีลูกอีกคนยังไงล่ะครับ กระผมไม่ได้เร่งรัดนะครับ แต่ช่วยตัดสินใจเร็วหน่อยก็ดี ถ้าคุณตกลงเราจะไปขั้นตอนต่อไป”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เด็กชายจึงตัดสินใจกดปุ่มตกลง ชายร่างสูงฉีกยิ้มกว้างแล้วหยิบแท็บเล็ตคืนไป

ชายร่างสูงจิ้มแท็บเล็ตอีกสองสามที “เชิญเลือกเลยครับ” เขาส่งแท็บเล็ตให้เด็กชายอีกครั้ง สิ่งที่แสดงบนหน้าจอแท็บเล็ตคล้ายข้อสอบที่เด็กชายเคยทำที่โรงเรียน โชคดีที่มีรูปภาพมากกว่าตัวหนังสือ เด็กชายจึงเข้าใจได้ไม่ยาก เด็กชายเริ่มกดเลือกตัวเลือกต่างๆ

เพศ

“อืม… เอาผู้หญิงดีกว่า จะได้ไม่มาแย่งของเล่นของเรา”

หน้าตา 

“เอาตาของแม่… จมูกของพ่อ อืม…สีผิวของพ่อด้วย ส่วนคิ้วกับปากของแม่ละกัน สีผมก็… เอาของพ่อ น้องสาวเราจะต้องน่ารักที่สุด” เด็กชายเผลอยิ้มออกมา

นิสัย 

“เราไม่อยากได้น้องสาวเรียบร้อยนะ แต่พ่อกับแม่คงอยากให้น้องเรียบร้อยมากกว่า เอาไงดีนะ… แต่ว่าเราเป็นคนเลือกนี่ ถ้าอย่างนั้นเลือกซนๆ ดีกว่า จะได้ออกไปเล่นข้างนอกกับเราได้” เด็กชายหัวเราะ

หลังจากเลือกครบทุกข้อ เด็กชายก็ส่งแท็บเล็ตคืนให้กับชายร่างสูง

“ขอบคุณมากครับ และยินดีด้วยนะครับสำหรับสมาชิกใหม่ กระผมขอตัว” เมื่อพูดจบชายร่างสูงก็ปรบมืออีกครั้ง เสียงปรบมือดังก้องเหมือนฟ้าผ่า เด็กชายสะดุ้งและหลับตาปี๋ เมื่อเด็กชายลืมตา ชายร่างสูงคนนั้นก็หายไปแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นอากาศแจ่มใส ฝนที่ตกหนักเมื่อคืนทำให้สวนหน้าบ้านชุ่มฉ่ำมีชีวิตชีวา เด็กชายตื่นขึ้นเพราะเสียงนกร้อง “ฝันแปลกจัง” เด็กชายพึมพำ แล้วเดินลงไปที่ห้องครัว พ่อกับแม่กำลังกอดกันทั้งคู่ยิ้มกว้าง แม่หันมาเห็นเด็กชายพอดี“อ่าว วันนี้วันเสาร์ทำไมตื่นเช้าจังล่ะลูก” แม่ถาม

“เมื่อคืนผมฝันแปลกมากเลยฮะ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง คือ…”

“เดี๋ยวก่อนลูก พ่อกับแม่ก็มีเรื่องสำคัญจะบอกเหมือนกัน” พ่อพูดแทรกขึ้น

“อะไรเหรอฮะ”

“ลูกกำลังจะมีน้อง” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เด็กชายยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง ด้วยความเป็นห่วงแม่จึงรีบเดินมากอดเด็กชาย “ลูกอาจจะตกใจ แต่ถึงพ่อกับแม่จะมีน้อง พ่อกับแม่ก็ยังรักลูกเหมือนเดิมนะจ้ะ แล้วลูกก็จะได้มีเพื่อนเล่นด้วยไง”

เด็กชายไม่ได้ตกใจ แต่เขากำลังดีใจสุดๆ เพราะเรื่องราวเมื่อคืนไม่ใช่แค่ความฝัน เด็กชายค่อยๆ เผยรอยยิ้ม “น้องของผม!” เด็กชายหัวเราะดีใจ กระโดดไปรอบห้องครัว “น้องสาวๆๆ”

“เดี๋ยวสิลูก อาจจะเป็นน้องชายก็ได้” พ่อพูด แต่เด็กชายส่ายหน้าและยังคงกระโดดไปรอบๆ ทั้งครอบครัวหัวเราะ และกินมื้อเช้ากันอย่างมีความสุข