จากผู้เขียน:
ลูกเป็นผลผลิตของพ่อกับแม่ เป็นความหวังของพ่อกับแม่ และยังเป็นโอกาสแก้ตัวของพ่อกับแม่ด้วย เช่น อะไรที่พ่อแม่เคยขาดสมัยยังเป็นเด็ก ก็มาชดเชยให้ลูกเราต้องไม่ขาด อะไรที่พ่อแม่ตอนเด็กเคยทำพลาด ก็ย่อมคาดหวังว่าลูกของเราจะต้องคว้ามันมาให้ได้ ความคิดแบบนี้หากมีในปริมาณที่พอเหมาะก็ถือเป็นเรื่องดีในการผลักดันลูก แต่หากมากไปก็จะนำไปสู่การกดดันและคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป
และเมื่อนั้นพ่อแม่ก็จะส่งผ่านปมของตัวเองไปยังลูกโดยที่ไม่รู้ตัว

หนูเป็นเด็กตัวเล็ก… ตอนเด็กๆ ทุกคนก็เป็นเด็กตัวเล็กด้วยกันทั้งนั้น
หนูเลยไม่รู้สึกว่าหนูเป็นเด็กตัวเล็ก

พ่อกับแม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ผู้ใหญ่ส่วนมากตัวสูงใหญ่ แต่พ่อสูงแค่ สูง 165 ซม. ส่วนแม่สูงแค่ 157 ซม.
ซึ่งถือว่าเป็นผู้ใหญ่ตัวเล็ก พ่อกับแม่คงไม่ชอบที่ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ตัวเล็ก เลยไม่อยากให้หนูโตไปเป็นผู้ใหญ่ตัวเล็กเหมือนกัน

พ่อกับแม่บอกว่าการดื่มนมและออกกำลังกายน่าจะช่วยได้ หนูก็ทำตาม
แต่หนูคงดื่มนมและออกกำลังไม่มากพอ หนูก็เลยยังตัวเล็กอยู่

คุณครูสอนว่านอกจากการกินและออกกำลังกายแล้ว รูปร่างของคนเราจะเป็นอย่างไร
ตัวสูง ตัวเล็ก ตัวอ้วน ตัวผอม หรืออื่นๆ อีกมากมาย ขึ้นอยู่กับกรรมพันธุ์ที่ถ่ายทอดมาจากพ่อแม่ด้วย
ฉะนั้นการที่หนูตัวเล็กก็มีข้อดี…
เพราะแสดงว่าหนูเป็นลูกของพ่อกับแม่ยังไงล่ะ หนูจึงไม่เคยรู้สึกแย่ที่หนูตัวเล็กเลย

หนูก็สูงขึ้นนะ แค่เด็กคนอื่นก็ยังสูงกว่าอยู่ดี แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา
เพราะหนูไม่เคยคิดว่าการตัวเล็กเป็นเรื่องไม่ดี จนกระทั่ง…

พ่อบอกว่า “ดูสิ บอกให้กินนมเยอะๆ ก็ไม่ยอมกิน ตอนนี้ไม่ทันแล้ว”
และแม่บอกว่า “ไม่อยากสูงเหมือนคนอื่นหรือไง ถ้าลูกสูงกว่านี้ก็คงจะดี”

ตอนนี้หนูก็เลยรู้สึกว่าหนูตัวเล็กจริงๆ เล็กมากๆ และหนูรู้สึกแย่ที่ตัวเองเป็นเด็กตัวเล็ก
หนูคิดว่าการที่หนูตัวเล็กมันเป็นปัญหาใหญ่ หนูไม่มีความสุขเลย…

เมื่อปมเล็กๆ ของผู้ใหญ่ สร้าง ปมขนาดใหญ่ ให้กับเด็ก
COMMENTS ARE OFF THIS POST