เมื่อถึงช่วงวัยหนึ่ง ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดอะไร ดูเหมือนเจ้าตัวเล็กก็พร้อมที่จะต่อต้านหรือโต้เถียง จนพ่อแม่อยากจะขอมอบฉายาเด็กจอมเถียงให้กับลูกเสียเลย

1. เข้าใจว่าลูกก็มีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง

ทุกคนล้วนมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง แม้กระทั่งเด็กที่ไม่รู้ประสีประสาก็มีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง ถึงแม้ความคิดเห็นของลูกอาจจะดูไร้สาระในสายตาพ่อแม่ แต่นั้นก็เป็นความคิดเห็นของเขาที่คุณพ่อคุณแม่ควรเปิดใจและให้โอกาสเขาได้แสดงออกมาเช่นกัน

2. รับฟังลูก

บางทีคุณพ่อคุณแม่ก็ใจร้อนเกินไป อยากห้าม ต่อว่า หรือสั่งสอนลูก โดยไม่รอให้ลูกได้อธิบายหรือแสดงความคิดเห็นของตัวเองเสียก่อน เราอยากขอให้คุณพ่อคุณแม่ใจเย็น อดทนรอ และรับฟังลูกพูดให้จบ หลังจากนั้นอยากพูดสอนอะไรก็ยังไม่สาย และยังไม่ทำให้ลูกรู้สึกว่าคุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมรับฟังเขาอีกด้วย

3. ไม่ใช้อารมณ์ในการพูดคุย

บางครั้งคุณก็อารมณ์เสียง่ายๆ ในสิ่งที่ลูกพูด จึงเผลอพูดจากลับไปด้วยอารมณ์ นั่นยิ่งทำให้ลูกรู้สึกอยากตอบโต้ ทางที่ดี คุณไม่ควรรอให้อารมณ์เสีย แต่ลองจินตนาการว่าหากครั้งต่อไปต้องเถียงกับลูก คุณจะรับมือกับสถานการณ์นั้นอย่างใจเย็นได้อย่างไร แล้วเมื่อถึงเวลาจริงก็ใช้วิธีที่วางแผนมารับมือกับลูกจอมเถียงให้ได้

4. ไม่ทำให้ลูกรู้สึกอับอาย

แทนที่จะให้ความสำคัญกับเรื่องที่กำลังถกเถียงกันอยู่ แต่คุณกลับเอาเรื่องอื่นที่ลูกจะรู้สึกอับอายมาพูด เช่น ลูกร้องไห้กลางเวทีที่โรงเรียน เพื่อเอาชนะและทำให้ลูกหยุดเถียง วิธีนี้อาจจะได้ผล แต่ก็อาจจะสร้างบาดแผลในใจให้กับลูกได้โดยไม่รู้ตัว

5. ไม่ลงโทษลูก

การลงโทษจะทำให้เด็กมองว่าการคิดเห็นต่างจากพ่อแม่เป็นสิ่งที่ผิด ทั้งที่ความจริงแล้วทุกคนมีสิทธิคิดเห็นต่างกัน การคิดต่างไม่ได้เป็นสิ่งที่ผิด สิ่งที่ผิดคือพ่อแม่ไม่ยอมให้ลูกมีความคิดเป็นของตัวเองต่างหาก

อ้างอิง
หนังสือเมื่อลูกเป็นเด็กจอมเถียง
Passeducation