บางครั้งผู้ใหญ่อย่างเราก็สามารถเรียนรู้อะไรมากมายได้จากความไร้เดียงสาของเด็กๆ

1. ไม่เห็นด้วย ไม่ได้แปลว่าไม่เคารพ

พ่อแม่บางคนมองว่าการที่ลูกไม่เชื่อฟัง แม้เพียงเล็กน้อย หรือการไม่ทำตามความต้องการของพ่อแม่ แปลว่าลูกไม่ให้ความเคารพคุณเท่าที่ควร เช่น เวลาไปทริปท่องเที่ยว ลูกของคุณอาจจะชอบพกกล้องถ่ายรูปและคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กไปด้วย ทำให้เวลาตรวจสัมภาระที่สนามบินต้องใช้เวลานานกว่าปกติ คุณจึงไม่ให้ลูกเอาของพวกนี้ไปอีก แต่ลูกของคุณปฏิเสธ เหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้ โดยไม่ได้หมายความว่าลูกไม่ให้ความเคารพเชื่อฟังพ่อแม่ แต่ความเป็นจริงแล้วลูกอาจมีเหตุผลของตัวเอง และต้องการให้พ่อแม่เคารพการตัดสินใจของเขาด้วยเท่านั้นเอง

2. ไม่จำเป็นต้องบอกว่าลูกเป็นคนเก่งหรือดีที่สุด

พ่อแม่ส่วนมาก เมื่อเห็นลูกทำอะไรได้ก็จะมองว่าลูกของเราเก่งที่สุด แต่บางครั้ง เด็กๆ อาจไม่ได้ต้องการคำชมแบบนั้น เพราะเด็กส่วนมากอยากให้พ่อแม่พูดกับเขาตามความเป็นจริง ชื่นชมในความพยายามตามที่เขาควรจะได้รับ มากกว่าการชื่นชมหรือมองเห็นพวกเขาตามที่พ่อแม่อยากให้เป็น

3. เด็กๆ ได้รับการสั่งสอนและคำแนะนำตลอดเวลา แต่บางครั้งพ่อแม่ก็ควรเป็นฝ่ายที่ต้องรับฟังบ้าง

ผู้ใหญ่ โดยเฉพาะพ่อแม่ คุณครู หรือญาติๆ มักอดใจไม่ได้ที่จะคอยสอนหรือบอกว่าเด็กๆ ควรทำหรือไม่ควรทำอะไร  หรือแม้กระทั่งบอกว่าเขาเก่งหรือไม่เก่งอะไร แต่ในทางกลับกัน พ่อแม่และผู้ใหญ่กลับไม่เคยต้องคอยรับฟังความคิดเห็นหรือข้อมูลเหล่านี้ เด็กๆ เลยคิดว่า คงจะดีไม่น้อย ถ้าหากพ่อแม่หรือผู้ใหญ่จะเป็นฝ่ายได้รับฟังคำแนะนำเองบ้าง

4. พ่อแม่ไม่ควรสนใจที่ผลลัพธ์มากเกินไป

พ่อแม่บางคนอาจให้คุณค่ากับความสำเร็จหรือผลลัพธ์ของสิ่งที่ลูกทำมากเกินไป โดยเฉพาะกับผลลัพธ์ที่จับต้องได้ยิ่งชอบ เช่น ผลการเรียน เหรียญรางวัล หรือแม้กระทั่งผลชนะในเกมกีฬา แต่สิ่งที่เด็กๆ ต้องการให้พ่อแม่เห็นความสำคัญไม่น้อยไปกว่าผลลัพธ์ก็คือความพยายามและของพวกเขา ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาดีหรือไม่ก็ตาม

อ้างอิง
ideas.ted
uwae.online