ยังคงอยู่กับหัวข้อที่ว่า การเรียนรู้ที่หน้าตาเหมือนการเล่นสนุกนั้นเป็นอย่างไร แล้วโรงเรียน (หรือพื้นที่เรียนรู้ในรูปแบบอื่นๆ) ที่เห็นคุณค่าของการเล่นสนุก หน้าตาเป็นแบบไหน และมีอยู่จริงหรือเปล่า
พยายามสื่อสารมาสองตอนแล้วว่า ‘การเล่น’ มีคุณค่าอยู่ในตัวของมัน โดยไม่จำเป็นต้องให้ใครเอาไปผูกไว้กับการเรียนรู้เลยก็ได้เพราะถ้าถามนักเล่น ซึ่งก็หมายถึงเด็กๆ ว่า เราเล่นกันไปเพื่ออะไร ก็ไม่น่าจะมีใครตอบว่าเล่นเพื่อเรียนรู้เลยล่ะ วันนี้ ก็เลยอยากจะชวนคุยกันต่อ แต่เป็นประเด็นที่ว่า แล้วถ้าอย่างนั้น การเรียนรู้ที่ดูเหมือนการเล่นสนุกล่ะ มีอยู่จริงหรือเปล่า