ในขณะที่กำลังเฝ้าดูลูกเล่นเกมกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน จู่ๆ คุณพ่อคุณแม่ก็เริ่มสังเกตเห็นว่าลูกพยายามใช้ทริกเล็กๆ น้อยๆ ในการเล่น เพื่อเอาชนะเพื่อนคนอื่น
เมื่อเกมจบ ลูกย่อมรู้สึกดีใจกับชัยชนะที่ได้มา แต่คุณพ่อคุณแม่ที่เห็นว่าลูกเอาชนะเพื่อมาได้ด้วยเทคนิคการโกงหรือเอาเปรียบเพื่อน แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ย่อมรู้สึกไม่สบายใจเป็นธรรมดา
สำหรับเด็กที่อายุน้อยกว่า 5 ปี การโกงอาจเป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นจากความคิดที่ไม่ซับซ้อน เช่น ไม่อยากแพ้ เพราะจะทำให้ไม่ได้เล่นต่อ หรืออยากเป็นฝ่ายชนะ เพื่อจะได้เป็นคนเริ่มเล่นก่อนในตาถัดไปแต่เมื่อเด็กเริ่มโตขึ้นมาอายุ 5-7 ปี ก็จะเริ่มมีความคิดซับซ้อนมากขึ้น และเริ่มเข้าใจว่าการตั้งใจเอาชนะด้วยวิธีการเอาเปรียบและไม่ตรงไปตรงมาเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่ก็เลือกที่จะไม่สนใจ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ตัวเองต้องการมากกว่า
Lawrence Balter นักจิตวิทยาเด็กในนิวยอร์กอธิบายว่า สำหรับเด็กอายุ 8 ปี เป็นวัยที่เข้าใจดีแล้วว่าการโกงเป็นเรื่องผิด แต่อาจจะยังไม่เข้าใจว่าการโกงส่งผลเสียต่อคนอื่นอย่างไร ซึ่งถ้าคุณพ่อคุณแม่เพิกเฉยต่อพฤติกรรมนี้ของลูก อาจทำให้ลูกมีนิสัยอยากเอาชนะและเลือกใช้วิธีการโกงติดตัวไปจนโต
และเมื่อย้อนกลับไปมองหาสาเหตุที่ทำให้ลูกมีนิสัยชอบโกง M.O.M ก็อยากชวนคุณพ่อคุณแม่ลองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรที่เป็นปัจจัยกระตุ้นหรือส่งเสริมให้ลูกน้อยของเรามีพฤติกรรมขี้โกงตั้งแต่ยังเด็ก
1. พ่อแม่คาดหวังในตัวลูกสูง
ความเชื่อมั่นและคาดหวังของคุณพ่อคุณแม่ที่มีต่อลูก เป็นหนึ่งในแรงผลักดันที่ทำให้ลูกพยายามทำสิ่งต่างๆ ให้สำเร็จ ฟังดูเป็นเรื่องดีใช่ไหมคะ แต่ความคาดหวังที่มากเกินไป อาจทำให้คุณพ่อคุณแม่กดดันให้ลูกเป็นเด็กเก่งและทำทุกอย่างให้ออกมาได้อย่างดีที่สุด ซึ่งความคาดหวังเหล่านั้น ทำให้ลูกเริ่มคิดหาวิธีการที่จะเอาชนะคนอื่นเพื่อให้คุณพ่อคุณแม่สมหวังและภูมิใจในตัวเขา
ดังนั้น ความคาดหวังจึงควรมีอย่างพอดี ไม่ทำให้ลูกเครียดจนต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ผลลัพธ์อย่างที่ทุกคนพอใจ
2. ลูกเป็นเด็กกลัวความผิดพลาด
เด็กบางคนอาจจะมีประสบการณ์ที่ไม่ดีเมื่อทำผิดพลาด เช่น ถูกทำให้อาย โดนตำหนิ ต่อว่า หรือลงโทษอย่างรุนแรง จนกลายเป็นเด็กที่กลัวและไม่ยอมรับความผิดพลาด จนต้องพยายามหาทางทำทุกอย่างให้สำเร็จเพื่อความภูมิใจในตัวเอง และได้รับการยอมรับจากคนอื่น
3. ลูกกำลังรับผิดชอบหรือทำในสิ่งที่ยากเกินความสามารถของตัวเอง
การโกงหรือไม่ตรงไปตรงมาของลูก อาจไม่ได้แสดงออกเฉพาะเวลาเล่นเกมหรือเล่นกับเพื่อนเท่านั้น แต่อาจแสดงออกในเวลาที่ลูกต้องรับผิดชอบหรือทำสิ่งที่ยากหรือไม่ได้ทำด้วยความเต็มใจ เช่น ลูกพยายามหลบเลี่ยงที่จะทำการบ้าน หรือหาทางบ่ายเบี่ยงการทำกิจกรรมที่ไม่ชอบ เพราะคิดว่าตัวเองทำไม่ได้หรือไม่มีทางทำได้ดี จึงพยายามหาวิธีโกงเพื่อให้ไม่ต้องทำ หรือหาทางลัดที่จะไปถึงขั้นตอนสุดท้ายของภาระกิจให้ได้เร็วที่สุด
4. ลูกไม่มีแรงจูงใจในการพยายาม
บางครั้งคุณพ่อคุณแม่อาจจะชื่นชมและให้รางวัลเมื่อลูกทำสิ่งใดสำเร็จ เช่น แข่งกีฬาชนะ หรือทำข้อสอบได้คะแนนดี แต่ลืมให้กำลังใจ ชื่นชม หรือมีรางวัลให้สำหรับความพยายามและตั้งใจในวันที่ลูกทำพลาดหรือไม่ประสบความสำเร็จ ทำให้ลูกไม่เห็นคุณค่าของความพยายามและการใช้ความสามารถของตัวเองให้เต็มที่ เรียกได้ว่าขาดแรงจูงใจในการฝึกฝนหรือเอาชนะด้วยวิธีการปกติ แต่ต้องการได้รับคำชมหรือรางวัลเมื่อทำสำเร็จแล้วเท่านั้น
COMMENTS ARE OFF THIS POST