ครู เป็นคนที่มีความสำคัญมากต่อเด็กๆ เพราะครูเป็นเหมือนคนที่จะเข้ามารับช่วงการดูแลเด็กๆ ต่อจากคุณพ่อคุณแม่ และยังมีหน้าที่ให้ความรู้ ให้ความรักและความช่วยเหลือ ปกป้องเด็กๆ ตลอดเวลาที่เด็กทุกคนใช้เวลาอยู่ภายในโรงเรียน
นอกจากคุณพ่อคุณแม่แล้ว ในเด็กเล็กจึงมีครูเป็นคนสำคัญที่มีผลต่อการมีพัฒนาการ ไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจ หากเด็กได้เติบโตในสิ่งแวดล้อมหรือโรงเรียนที่มีคุณครูเป็นคนที่รักและเข้าใจเด็ก ก็จะส่งผลดีต่อการพัฒนาศักยภาพในตัวเด็ก แต่ในทางตรงกันข้าม เด็กที่ต้องอยู่ในการดูแลของครูที่ชอบใช้อารมณ์และความรุนแรง หรือแม้แต่เพิกเฉยเมื่อเขามีปัญหา ย่อมส่งผลต่อพัฒนาการ บุคลิก และสภาพจิตใจของเด็กได้เช่นกัน
แต่การจะรู้ว่าลูกของเราต้องพบเจอกับคุณครูประเภทไหน บางครั้งเด็กก็ไร้เดียงสาและหวาดกลัวเกินกว่าที่จะพูดกับคุณพ่อคุณแม่ตรงๆ สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่พอจะทำได้ก็คือ คอยสังเกตพฤติกรรมของลูกหลังจากไปโรงเรียน และแยกแยะว่าพฤติกรรมไหนที่เป็นเหมือนสัญญาณเตือนให้คุณพ่อคุณแม่รับรู้ว่า ลูกไม่มีความสุขกับการไปโรงเรียนและเขาอาจจะต้องกำลังเผชิญกับคุณครูอันไม่เป็นที่รักอยู่ก็เป็นได้
1. ลูกมีทัศนคติต่อโรงเรียนเปลี่ยนไป
เด็กๆ อาจจะมีความงอแงเมื่อต้องไปโรงเรียนบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าวันหนึ่งลูกเริ่มแสดงออกถึงความไม่อยากไปโรงเรียนมากเป็นพิเศษ เช่น พยายามนอนตื่นสาย แกล้งป่วย บ่ายเบี่ยงที่จะเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง หรือเริ่มพูดถึงโรงเรียนและคุณครูในแง่ลบ
สิ่งนี้อาจเป็นสัญญาณที่บอกว่าทุกวันที่ไปโรงเรียน ลูกกำลังเผชิญกับคุณครูและสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีต่อจิตใจเท่าไรนัก คุณพ่อคุณแม่ต้องสังเกตและใช้วิธีค่อยๆ ถามทีละเล็กทีละน้อย และถามด้วยคำถามที่เฉพาะเจาะจงมากยิ่งขึ้น เช่น วันนี้หนูเรียนกับคุณครูชื่ออะไรคะ แล้วคุณครูคุยอะไรกับหนูและเพื่อนๆ บ้าง ลูกชอบคุณครูคนนี้หรือเปล่า ทั้งหมดเพื่อหาทางรู้สาเหตุความทุกข์ใจของลูกให้เร็วที่สุด
2. ลูกมีความกังวลและไม่มั่นใจในตัวเอง
ลูกมักจะทำการบ้านหรือทำกิจกรรมบางอย่างด้วยท่าทียึกยัก ลังเล หวาดระแวง ไม่กล้าตัดสินใจ และเป็นกังวลตลอดเวลา เป็นสัญญาณที่บอกได้ว่าลูกเคยถูกกดดันอย่างหนัก หรือถูกดุบ่อยๆ เมื่อทำสิ่งนั้น ทำให้กลายเป็นเด็กที่วิตกกังวล ไม่กล้าลงมือทำอะไร เพราะกลัวว่าจะถูกดุหรือทำโทษตลอดเวลา
3. พฤติกรรมการกิน การนอน และการแสดงออกเปลี่ยนไป
เด็กที่มีปัญหากับคุณครูมักจะแสดงออกด้วยพฤติกรรมการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป เช่น กินข้าวน้อยลง เบื่ออาหาร นอนไม่หลับ หรือผวาตื่นกลางดึก รวมถึงการมีบุคลิกและการแสดงออกต่อคนในบ้านเปลี่ยนไป
หากคุณพ่อคุณแม่สังเกตว่าลูกเริ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ก็ไม่ควรนิ่งนอนใจ แต่ควรรีบถามหรือชวนคุยเพื่อให้ลูกเปิดใจเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังบ้างนะคะ
4. ใช้ความรุนแรงอยู่บ่อยๆ
คุณพ่อคุณแม่ต้องไม่ลืมว่าเด็กมักจะมีผู้ใหญ่เป็นต้นแบบเสมอ ดังนั้นหากลูกเริ่มแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว ชอบตะโกนหรือตะคอกใส่คนอื่น ใช้มือตีคุณพ่อคุณแม่ หรือใช้ความรุนแรงตอบโต้ อาจเป็นไปได้ว่าลูกเคยถูกกระทำด้วยวิธีการเหล่านี้ หรือเห็นคนอื่นทำพฤติกรรมเหล่านี้ จึงนำกลับมาใช้กับคนในครอบครัวบ้าง
5. ลูกมีรอยฟกช้ำตามร่างกายอย่างไร้สาเหตุ
นอกจากหมั่นสังเกตพฤติกรรมของลูกแล้ว สิ่งสำคัญที่คุณพ่อคุณแม่ควรทำทุกวันก็คือสังเกตความผิดปกติตามร่างกายลูก เช่น มีรอยแผลจากการถูกทำร้ายหรือร่องรอยฟกช้ำหรือไม่
หากลูกมีร่องรอยผิดปกติ ถามแล้วลูกก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบ หรือไม่ค่อยอยากจะเล่าอะไรให้ฟังมากนัก คุณพ่อคุณแม่ควรจะรีบถามสาเหตุของร่องรอยบนร่างกายลูกจากคุณครู ที่สำคัญคืออย่าปล่อยให้ลูกต้องรู้สึกว่ากำลังเผชิญปัญหานี้อยู่คนเดียวนะคะ
COMMENTS ARE OFF THIS POST