“น้องเพิ่งอายุไม่กี่วันเอง แรกๆ ก็จะเรียกผิดบ่อยมาก แนะนำลูกตัวเองผิดว่าใครชื่ออะไร จำพี่บิ๊กเป็นน้องบอส จำไม่ได้ว่าคนไหนทานนมไปแล้ว คุณพ่อก็เรียกผิดประจำ

เราเลยมาสังเกตดู ก็เห็นว่ารูปทรงศีรษะของลูกต่างกัน พี่บิ๊กจะหัวแหลม น้องบอสจะหัวกลม แต่คนอื่นในบ้านก็จะดูไม่ออกอีก เขาก็เลยต้องหาหมวกมาใส่ให้ แต่พอใส่หมวก เราก็จะจำน้องไม่ได้อีก เลยต้องแยกสีหมวก ให้พี่บิ๊กใช้สีส้ม น้องบอสใช้สีเขียวค่ะ”

“ส่วนใหญ่จะเป็นคุณพ่อค่ะที่ทักลูกผิด เพราะเขาออกไปทำงานนอกบ้านตลอด พอเจอลูกแรกๆ ก็จะมีสับสนบ้าง ต้องเพ่งนานหน่อย ซึ่งเหตุการณ์ที่เจอประจำช่วงแรกๆ ก็คือ คุณพ่อทักภูริว่า ‘ภัทร์ ว่าไงคับลูก’ เท่านั้นล่ะค่ะ ภัทร์จะร้องงอแงขึ้นมาเลยว่า นี่ไม่ใช่ชื่อเขานะ ลูกเขาจะเรียกร้องสิทธิของตัวเอง แต่ตอนนี้พอลูกๆ เริ่มโต พวกเขาก็จะมีบุคลิกต่างกันมาก เป็นตัวของเขาเอง จนเราจำได้

เราก็พยายามให้พวกเขาทำอะไรพร้อมกันให้หมด ยกเว้นเรื่องกิน เพราะจะวุ่นวายหน่อย ก็ให้ต่อแถวเอา แต่ของเล่นจะมีชิ้นเดียว ให้พวกเขารู้จักแบ่งปันกันและรู้จักความเท่าเทียมกันไปด้วยค่ะ ว่าคุณพ่อคุณแม่รักและให้ความสำคัญพวกเขาเท่ากันหมดนะ”

“ก็จะมีบ้างเวลาที่เราถ่ายรูปของพวกเขาเก็บไว้ แล้วเอามาเปิดดูกับเพื่อน เพื่อนๆ ก็จะถามว่าคนไหนพอร์ช คนไหนพาร์ช เราก็มั่นใจเต็มที่ว่าคนนี้พี่พอร์ชนะ คนนี้น้องพาร์ช แต่เพื่อนน่ะจำได้ค่ะว่าคนไหนเป็นคนไหน เราก็เถียงกับเพื่อนอยู่นานมาก จนเราต้องโทร.กลับไปถามที่บ้าน สรุปคือเราบอกผิด เพราะคนน้องเขาจะยิ้มเก่ง ทะเล้นๆ หน่อย แต่คนพี่เขาจะหน้านิ่งๆ เพื่อนก็บอกว่า ‘ขนาดเธอเป็นแม่นะเนี่ย’ (หัวเราะ)

คือพวกเขาเป็นแฝดแท้ ก็จะเหมือนกันมากๆ เราก็ปรับวิธีการจำลูกๆ ด้วยการพยายามซื้อชุดที่มีรูปแบบเหมือนกัน แต่คนละสี และให้ทำทรงผมคนละทรงค่ะ และพอเลี้ยงเขาทุกวัน ก็จะเริ่มเห็นความแตกต่างและจดจำได้ค่ะ”

“คือวันนั้นลูกสองคนนอนในเปลเดียวกันค่ะ แล้วอาม่าก็พาไปอาบน้ำ พอขึ้นมาก็ให้ป๊าแต่งตัวให้ แล้วดันใส่เสื้อเหมือนกับคนที่ยังไม่อาบ พออาม่ากลับขึ้นมาจะพาลูกอีกคนไปอาบน้ำ ก็เข้าใจผิด พาคนเดิมไปอาบน้ำอีกรอบ

ป๊ามาเห็นเข้าก็ทักว่า คนนี้อาบไปแล้วนะม้า เลยฮากันไปค่ะ

หลังจากนั้นก็เลยมาสังเกตกันว่าสองคนนี้ต่างกันตรงไหน คืออู๊ดเองเห็นอย่างเดียวเลยที่ต่างตอนนั้นคือ ‘ปิ๊กกะจู้’ ที่ต่างกันค่ะ นอกนั้นเหมือนกันหมด หม่าม้าของอู๊ดยังแซ็ว ‘แล้วถ้าโตขึ้นยังจำไม่ได้ ไม่ต้องถอดกางเกงออกมาดูกันรึ’

สุดท้ายที่บ้านเลยต้องสังเกต ความต่างของขนาดตัวและหัว เพราะเบต้าจะตัวเล็กกว่าอัลฟ่าค่ะ”

“เรามีลูกอีกสองคนที่ไม่ได้เป็นแฝดชื่อ ‘จากัวร์’ กับ ‘อัลฟ่า’ ค่ะ ซึ่งป๊ากับพี่ชายคนโตเนี่ย จะจำน้องแฝดไม่ได้เป็นประจำเลยค่ะ

เวลาพาน้องไปรับพี่ๆ ที่โรงเรียน พี่ชายเขาจะมีหน้าที่แจกนมกับขนมให้น้องๆ ในรถ ถ้าแม่บอกให้เขาส่งน้ำให้บีเอ็มหน่อย แต่พี่จากัวร์หันไปยื่นให้น้องเบนซ์ บีเอ็มก็จะร้อง แต่หลังๆ พี่เขาจะรู้วิธีแก้แล้ว เขาก็จะถามก่อนว่าบีเอ็มนั่งซ้ายหรือขวา

หรืออีกเหตุการณ์ก็คือ เราบอกป๊าว่าน้องเบนซ์อึ พาไปล้างก้นหน่อย ปรากฏว่าป๊ากลับมาบอกว่าไม่เห็นอึเลย คือป๊าอุ้มไปผิดคน

หรือถ้าเรียกชื่อเขาผิด เขาก็จะงอแง ยิ่งป๊าเขานี่จำผิดหลายรอบ จนหลังๆ ลูกจะร้องเรียกหาแม่เองเลยค่ะ เพราะว่าป๊าจำเขาไม่ได้

แต่จริงๆ ช่วงเกิดใหม่ๆ บีเอ็มจะมีปานแดงที่ข้อนิ้วมือค่ะ เหมือนแหวนสีแดง ป๊าเขาก็จะจำลูกได้ง่ายมาก ดูนิ้วเอา แต่พอเข้า 6 เดือน ปานก็จางลงเรื่อยๆ แทบไม่เห็น แล้วหน้าก็เหมือนกันมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่ได้เป็นแฝดแท้นะคะ แรกๆ เราก็ใช้วิธีแต่งตัวไม่เหมือนกัน ป๊าก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี (หัวเราะ) เลยบอกให้ลองดูว่า เขาจะยิ้มไม่เหมือนกัน บีเอ็มจะมีลักยิ้มสองแก้มเลย น้องเบนซ์มีข้างเดียว เสียงก็ไม่เหมือนกัน แต่หลังๆ เขาชอบทำเหมือนกัน ป๊าก็จำไม่ได้อีก เราก็จนปัญญาแล้วค่ะ (หัวเราะ)”

“คือตอนที่กลับมาจากโรงพยาบาลใหม่ๆ พวกเขาจะมีแท็กที่ข้อเท้าว่าใครเป็นใคร เราก็มั่นใจในตัวเองมากกกก ว่าจำลูกตัวเองได้แน่นอน แต่ปรากฏว่าอาบน้ำลูกคนเดิมซ้ำกันสองรอบ อีกคนไม่ได้อาบ (หัวเราะ)

ก็เลยแก้ปัญหาด้วยวิธีการใส่กำไลเงินที่ข้อเท้าให้เอื้อ ส่วนโอบไม่ได้ใส่ เพราะคู่ที่เป็นแฝดแท้ เขาจะเหมือนกันมาก เหมือนเป็นกระจกเงาของกันและกันเวลาที่อยู่ด้วยกัน ส่วนอารีก็เป็นน้องผู้หญิง เป็นแฝดไข่คนละใบค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร

แต่มาตอนนี้ก็ยังมีบ้างที่เรียกผิดเรียกถูก ถ้าไม่ได้มองข้อเท้าลูก แต่เขาจะแก้ให้ เพราะเขารู้ชื่อตัวเองแล้ว”

“น้อง ‘สีน้ำ’ กับ ‘สีเทียน’ จะแตกต่างกันคือ สีเทียนมีปานที่หน้าผากด้านขวาและต้นขาซ้าย รูปหน้าเทียนจะหน้าหวานกว่า และนิสัย ท่าทาง เสียงพูดของพวกเขาจะแตกต่างกันค่ะ คือน้องเทียนจะแก่น เฮ้ว ส่วนพี่สีน้ำจะพูดช้าๆ เรียบร้อย มาดคุณนาย

แต่บางครั้งทั้งแม่และพ่อก็แยกไม่ออก ต้องเปิดหน้าผากเขาดู มีครั้งหนึ่งที่สีเทียนเป็นไข้เลือดออก ต้องนอนโรงพยาบาล แต่เราก็พาไปโรงพยาบาลทั้งคู่ ปรากฏว่าคุณพยาบาลเจาะเลือดของสีน้ำไปเฉยเลย แต่ปัจจุบัน เขาจะมีของใช้เป็นสีประจำตัวค่ะ คือสีน้ำจะใช้สีฟ้า ส่วนสีเทียนจะเป็นชมพูกับเขียว”

“ประสบการณ์ของแม่ที่จำลูกผิดนี่ไม่มีนะคะ แต่ของคุณพ่อนี่ ‘ประจำ’ เลยค่ะ โดยเฉพาะคู่แฝดแท้ ‘เพลิน’ และ ‘เพลง’ เช่น ให้ขนมเพลินแล้วก็ให้อีก นึกว่าเป็นเพลง หรือพาเพลงไปเข้าห้องน้ำ เดินกลับมา คุณพ่อก็พาคนเดิมไปห้องน้ำอีกรอบ ยิ่งถ้าให้ดูรูป คุณพ่อทายผิดประจำค่ะ ดูรูปนี่แยกยากมาก ขนาดตัวน้องๆ เอง ถ้าดูในรูปภาพ เพลินกับเพลงเขาก็แยกตัวเองไม่ออก เพราะเขาจะเห็นแต่หน้าแฝดอีกคน ไม่ค่อยได้เห็นหน้าตัวเอง นอกจากส่องกระจกเท่านั้น

แต่ ‘พราว’ กับ ‘พรีม’ ลูกอีกสองคนที่เป็นแฝดเทียม เขาจะแยกเพลินกับเพลงได้นะคะ อาจจะเป็นเพราะเขาเห็นเพลินกับเพลงมาตลอด คือต่อให้เป็นคู่แฝดแท้ที่เหมือนกันเป๊ะๆ แต่ยังไงแม่กับพราวและพรีมก็ดูออกค่ะ แล้วคอยบอกทุกคนว่าคนไหนเป็นคนไหน”

“เท่าที่จำได้ ยังไม่เคยมีประสบการณ์จำผิดรุนแรงนะคะ เพราะขอให้โรงพยาบาลอย่าเพิ่งถอดชื่อที่อยู่ที่ข้อมือออก ขอเอากลับมาบ้านด้วย แล้วก็พยายามหาข้อแตกต่างเพื่อจำลูกอยู่หลายวันพอสมควรค่ะ โชคดีตรงที่ถ้าสังเกตดีๆ ตอนพวกเขาเล็กๆ ช้างต้นจะหน้ากลมกว่าช้างพลายนิดนึงค่ะ นอกนั้นเหมือนกันหมด

เคยมีจำผิดบ้างนิดหน่อย คือเพิ่งเปลี่ยนแพมเพิร์สให้คนนึงไป พอไปทำอย่างอื่นกลับมาก็หันไปอุ้มอีกคนมาด้วยความมั่นใจ เห็นว่าแพมเพิร์สเขายังแห้งอยู่ก็เลยไม่ได้เปลี่ยนให้ แต่ที่จริงคือผิดคน ไปเอาคนที่เพิ่งเปลี่ยนให้มาดูอีกรอบ…

หลังจากนั้นก็ให้น้องๆ แยกใส่เสื้อผ้าคนละสีหรือคนละลายมาตลอดจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ช้างต้นและช้างพลาย ก็เลยเป็นฝาแฝดที่แต่งตัวไม่เหมือนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ”