ถ้าคุณพ่อคุณแม่เคยรู้สึกว่าการพยายามหาอะไรให้ลูกในวัยเด็กเล็ก (แรกเกิดถึง 3 ปี) เพื่อให้ลูกรู้จักหยุดนิ่งหรือรู้จักการนั่งทำอะไรเฉยๆ สัก 5-10 นาทีเป็นเรื่องยาก… เราก็คงต้องขอบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่คุณพ่อคุณแม่ต้องพยายามต่อไปค่ะ!
เพราะความอยากรู้อยากเห็น และตื่นเต้นกับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในสายตา ถือเป็นหนึ่งในพัฒนาการตามธรรมชาติของเด็ก จึงไม่แปลกที่ลูกน้องจึงมักจะละทิ้งสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วหันไปสนใจสิ่งอื่นได้ทันที
แต่เมื่อลูกเริ่มโต การไม่มีสมาธิ ไม่สามารถจดจ่อหรือโฟกัสอะไรได้นาน อาจทำให้คุณพ่อคุณแม่เริ่มกังวลและไม่สบายใจมากขึ้น เพราะอาการไม่มีสมาธิของลูกอาจส่งผลกระทบต่อพัฒนาการและการเรียนรู้ด้านอื่นๆ มากขึ้น
ดังนั้น นอกจากคุณพ่อคุณแม่ควรสังเกตพฤติกรรมของลูกอย่างใกล้ชิดแล้ว เราลองมาดูปัจจัยอื่นๆ ที่มีส่วนทำให้ลูกเป็นเด็กไม่มีสมาธิ เพื่อหาทางป้องกันและแก้ไขกันตั้งแต่เนิ่นๆ ดีกว่าค่ะ
1. ลูกไม่มีสมาธิ เพราะรู้สึกว่าสิ่งที่ทำยากเกินไป
หลายครั้งที่ลูกงอแงไม่อยากทำอะไรต่อ แม้ว่าจะเพิ่งลงมือทำไปได้ไม่นาน จนดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กไม่มีสมาธิ สาเหตุที่แท้จริงอาจมาจากการที่ลูกรู้สึกว่าสิ่งนั้นยากเกินความสามารถของตัวเอง เช่น การบ้านที่เยอะและยากเกินไป ลงมือทำได้ไม่นานก็เริ่มท้อ ลูกจึงพยายามเปลี่ยนไปเล่นหรือทำอย่างอื่นแทน
ทางแก้ก็คือ คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรปล่อยให้ลูกรู้สึกว่าต้องรับมือกับเรื่องยากตามลำพัง อาจจะคอยถามไถ่ พูดคุย ให้คำแนะนำและความช่วยเหลือเท่าที่เหมาะสม เพื่อไม่ให้ลูกรู้สึกว่าสิ่งที่ต้องทำนั้นยากเกินที่จะรับมือได้
2. ลูกไม่มีสมาธิเพราะรอบตัวมีสิ่งรบกวนมากมาย
การปล่อยให้ลูกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีสิ่งรบกวนรอบตัวตลอดเวลา ก็เป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ลูกไม่สามารถมีสมาธิหรือโฟกัสกับสิ่งที่ทำได้ เช่น ให้ลูกนั่งทำการบ้านระหว่างที่คุณพ่อคุณแม่นั่งดูโทรทัศน์ใกล้ๆ ก็ไม่แปลกที่ลูกจะให้ความสนใจกับเรื่องอื่นๆ มากกว่าการบ้านที่อยู่ตรงหน้า
ทางแก้ก็คือ เมื่อต้องการให้ลูกมีสมาธิ คุณพ่อคุณแม่ก็ควรจัดสภาพแวดล้อมให้ลูกได้มีความส่วนตัวและไม่มีสิ่งรบกวนที่จะดึงดูดความสนใจลูกได้
3. ลูกต้องการเรียกร้องความสนใจ
บางครั้งการที่ลูกไม่ยอมทำอะไรด้วยตัวเองตามลำพัง เช่น ไม่ยอมนั่งทำการบ้านคนเดียว ไม่ยอมอ่านหนังสือคนเดียว หรือไม่สามารถนั่งเล่นของเล่นคนเดียวได้ อาจเป็นเพราะเวลานั้นลูกกำลังต้องการอยู่ในความสนใจของคุณพ่อคุณแม่มากกว่า หรือลูกอาจมีความกังวลว่าถ้าพลาดช่วงเวลานี้ไป คุณพ่อคุณแม่อาจต้องไปทำอย่างอื่น และไม่มีเวลาให้อีกก็เป็นได้
ดังนั้น หากต้องการให้ลูกทำอะไร คุณพ่อคุณแม่ควรตกลงหรือทำความเข้าใจกับลูกเรื่องเวลาให้เรียบร้อย เช่น หลังจากลูกทำการบ้านเสร็จแล้ว แม่ถึงจะเข้ามานั่งเล่นด้วย ก็จะช่วยลดความกระวนกระวายใจของลูกได้
4. ลูกได้รับสารอาหารไม่ดีพอในแต่ละวัน
ไม่ใช่แค่การเลี้ยงดูของคุณพ่อคุณแม่เท่านั้นที่มีผลต่อพฤติกรรมของลูก เพราะความจริงแล้ว อาหารก็มีส่วนสำคัญกับสภาพร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ของลูกได้ เช่น ลูกไม่ยอมกินข้าว หรือไม่ได้รับสารอาหารที่เพียงพอในแต่ละวัน ก็อาจส่งผลให้ลูกหงุดหงิดง่าย อ่อนเพลีย มีผลต่อสมาธิในการทำสิ่งต่างๆ ในชีวิตประจำวันได้อีกด้วย
5. ลูกนอนหลับไม่เพียงพอ
ข้อนี้สำคัญมาก แต่มักจะถูกมองข้าม คุณพ่อคุณแม่ลองนึกถึงตัวเองในวันที่ต้องนอนดึกตื่นเช้า หรือวันที่รู้สึกว่าร่างกายได้รับการพักผ่อนไม่เพียงพอ พออีกวันเราก็จะง่วงเหงาหาวนอน และไม่มีแก่ใจจะโฟกัสกับการทำอะไรเช่นกัน
คุณพ่อคุณแม่อาจคิดว่าลูกเข้านอนตามเวลาแล้ว จะเกิดปัญหาพักผ่อนไม่เพียงพอได้อย่างไร แต่ความจริงแล้วการนอนหลับไม่สนิท ฝันร้าย ละเมอ หรือแม้แต่อาการผวาตื่นกลางดึก ก็ทำให้ลูกนอนหลับไม่เพียงพอจนส่งผลต่อชีวิตประจำวันได้
ทางที่ดีคือ คุณพ่อคุณแม่ควรปรับเวลาเข้านอนให้ลูกอย่างเหมาะสม ให้นอนในห้องที่เงียบและไม่มีแสงสว่างรบกวน ไม่ดื่มน้ำมากก่อนนอน เพื่อให้ลูกได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอ และตื่นมาทำกิจกรรมต่างๆ ในวันต่อไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
COMMENTS ARE OFF THIS POST