พยายามสื่อสารมาสองตอนแล้วว่า ‘การเล่น’ มีคุณค่าอยู่ในตัวของมัน โดยไม่จำเป็นต้องให้ใครเอาไปผูกไว้กับการเรียนรู้เลยก็ได้เพราะถ้าถามนักเล่น ซึ่งก็หมายถึงเด็กๆ ว่า เราเล่นกันไปเพื่ออะไร ก็ไม่น่าจะมีใครตอบว่าเล่นเพื่อเรียนรู้เลยล่ะ วันนี้ ก็เลยอยากจะชวนคุยกันต่อ แต่เป็นประเด็นที่ว่า แล้วถ้าอย่างนั้น การเรียนรู้ที่ดูเหมือนการเล่นสนุกล่ะ มีอยู่จริงหรือเปล่า
การเล่นไม่ทำร้ายใคร ไม่ตัดสินคุณค่าในตัวใคร ไม่มีใครมาจัดอันดับในโลกของการเล่น ทุกคนเล่นเป็น ทุกคนเล่นได้ ทุกคนสนุกในรูปแบบหรือหนทางการเล่นของตัวเองได้ การเล่นเลยดีต่อหัวใจ ดีต่อตัวตนของเด็กๆ อย่างนี้
PLAY NO MATTER WHAT: คอลัมน์ใหม่โดย อ้อมขวัญ เวชยชัย หรือครูใบปอ ผู้ก่อตั้ง CREAM Bangkok (โรงแรมมหัศจรรย์ของเด็กๆ) เพื่อบอกเล่าเรื่องราวของการเล่นในแง่มุมต่างๆ ที่ค้นพบผ่านการอ่านและการใช้เวลาคลุกคลีกับนักเล่นทั้งหลาย เพื่อสื่อสารกับผู้ใหญ่ให้เห็นถึงคุณค่าและความสำคัญของการเล่น